بسم الله الرحمن الرحیم
یا ابا عبدالله یا جعفر ابن محمد
ایها الصادق یا بن رسول الله
یا حجة الله علی خلقه
یا سیدنا و مولانا انا توجهنا و استشفعنا
و توسلنا بک الی الله و قدمناک بین یدی حاجاتنا
یا وجیها عندالله ، اشفع لنا عند الله
فرا رسیدن سالروز شهادت امام جعفر صادق (ع) را به پیشگاه مقدس آقا امام زمان (عج) و خدمت شما دوستان و عزیزان تسلیت می گویم .
انسانها هنگامیکه زمان وفاتشان نزدیک می شود و به آن وقوف پیدا می کنند دوست دارند تا تمام تجربیات و آگاهیهایی را که در باره جهان به دست آورده اند به دیگران منتقل نمایند هر چه میزان آگاهی آنان بیشتر باشد مطالبی که بیان می کنند پر محتوا و ارزشمند تر است در حقیقت انسان وقتی به این مرحله می رسد تجربیات سالیان سال را در یک کلمه یا جمله بیان می کند.
حال سخنان امام (ع) را که وجودش برای مردم و زمین حجت است و تا او و حجت او نباشد سنگ روی سنگ بند نمی شود ، و عالم به تمام اسرار و رموز هستی است را در آخرین ساعات عمر مبارکش برای شما نقل می کنم .
ابو بصیر : به حضور حُمَیده رسیدم تا رحلت امام صادق علیه السلامرا به او تسلیت گویم . حُمیده گریست وگفت : ای ابا محمّد ! کاش هنگام فوت آن حضرت بودی . یکی از چشمان خود را بست وسپس به من فرمود : خویشان ونزدیکانم را نزد من بخوانید . وقتی همه دور آن بزرگوار جمع شدند ، فرمود : هرگز شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد ، نمی رسد .
محمّد بن زیاد ازدی : شنیدم که مالک بن انس ، فقیه مدینه ، می گفت :
به حضور جعفر بن محمّد الصادق می رسیدم وآن حضرت برای من پشتی
می گذاشت واحترامم می کرد ومی فرمود :
مالک ! من تو را دوست دارم .
من از این سخن خوشحال می شدم وخدا را شکر می کردم .
مالک می گفت : آن حضرت پیوسته در یکی از این سه حالت بود :
یا روزه داشت ، یا نماز می خواند ویا ذکر می گفت .
او از اعاظم عبّاد واکابر زهاد خداترس بود .
حدیث بسیار می گفت ،خوش مجلس بود وپرفایده .
نظرات شما: نظر
