عصمت امامان معصوم(علیهم السلام) و فاطمه زهرا(علیها السلام)

یکى از مسائل مهمى که همواره در بین مسلمانان مورد بحث و گفتگو بوده ، مسأله معصوم بودن امام و جانشین پیغمبر(صلى الله علیه وآله وسلم)است.

 «شیعیان امامیه » ، عصمت را یکى از شرایط اساسى امامت مى دانند و غیر معصوم را براى نیل به مقام امامت صالح نمى دانند

«سنى ها» معصوم بودن را در امام و خلیفه شرط نمى دانند و خلافت فاسق را هم جایز مى شمارند .

از نظر «شیعه » ، «عصمت » عبارت است از یک نیروى فوق العاده باطنى و یک صفت نیرومند نفسانى که در اثر مشاهده حقیقت جهان هستى و رؤیت ملکوت و باطن عالم وجود حاصل مى شود ، این نیروى فوق العاده غیبى در هر کس وجود پیدا کرد ، از مطلق خطا و گناه معصوم خواهد بود و از جهات مختلف بیمه شده است :

1 . در مقام تلقى حقایق و درک واقعیات خطا نمى کند .

2 . در مقام ضبط و نگهدارى احکام و قوانین اشتباه و سهو ندارد .

3 . در مقام ابلاغ و اظهار احکام مرتکب اشتباه و گناه نمى شود .

4 . در مقام عمل از لغزش هاى عمدى و سهوى مصونیت دارد ، هرگز گناه نمى کند و احتمال خطا و گناه درباره اش صفر است .